Vuelta al cole

Vuelta al cole

Coma se estivésemos falando de guiris que volven nestas datas á dura rutina diaria despois de ficar fora da casa por vacacións, así semella que se comportaron con nós os Arroases éste Vran, cunhas ausencias que fixeron sentir abandonadiño a un servidor, o repunante retratista de bichos.

Nada que ver có ano pasado, durante o cal os "narís-de-botella" atendían de xeito estricto as citas anotadas na axenda, que marcaban pasar sen falta fronte ò Carreiro do Areoso ás 13h "o'clock" pra uns safaris fotográficos que daquela xa se volveran case rutinarios.

Sabedores nós de tal horario, que éstes bichos acataban con puntualidade cada finde, procurabamos pasar pola zona en recíproca precisión pra agardar pola súa chegada, cousa que case nunca eludían. Mais como dixemos antes, este ano volvéronse uns barallocas, fallando á convocatoria de xeito tan continuado que chegamos a sospeitar dalgún unilateral troco nas condicións do contrato sen o preceptivo previo aviso.

Porén, a cousa quixo ir tornando á "normalidade" éste pasado finde. Fóronse achegando de xeito tranquilo, tan paseniñamente que temíamos unha nova fuxida polos baixos fondos sen atender outra vez as súas obrigas. Pero non, algún peixe debeu chamar por éles dende abaixo, porque se viñeron achegando encetando uns chapuzos que semellaban os prolegómenos propios do seu xeito de pescar, trazando círculos, e sincronizándose acurralando ás presas.

En lóxica sucesión a ése aumento de actividade, empezan a lanzar os agardados saltos que codiciabamos os asistentes á función. Buceaban arredor dos golfes moi arrente dos cóns de terra, onde había moi pouca profundidade debido á marea baixa que tiñamos a esa hora, cousa que lles impedía coller velocidade no despegue pra facer as cabriolas que doadamente teñen feito noutras ocasións. Aínda así, algún portentoso exemplar atreveuse con algúns saltos mortais...

Foi dabondo pra seducir ó público, pois aínda coa lacra do escaso calado, pudemos rexistrar as espectaculares fotos e grabacións que subimos neste post, as cales se obtiveron con doses de òtima calidade debido ó achegados que ficaban a nós, que buscando a mellor imaxe, viamonos no compromiso de brincar perigosamente polos cóns de Punta Revello, un pouco mais duros que o mar.

Unha vez cuberto o oco de carencias afectivas que nos deixaron a deber dende a ùltima vez éstes remollados amigos, e fartos tamén de clicar na cámara ata deixala sen batería, voltamos prá casa có corazòn aquelado polas fortes sensacións "padecidas" en tan acaìda exibiçòm. Con certo desabafo comprobamos que aínda nos teñen presentes nas súas oracións, e que contan con nós prós imediatos retratos de familia...

O espectáculo iba acadando ademais un nutrido aforo de pùblico dentre os paseantes de Carreirón, que se achegaban ás improvisadas butacas en forma de Cóns pra desfrutar da observación,  ò que se entregaban con entusiasmo aplaudindo as procelosas habilidades dos ensopados intérpretes.

Vaia, agora que xa estamos a bén outra vez, seguiremos contando con éles en vindeiros encontros, coa cámara a punto pra "pescar" a esta caste de "guiris" mareantes que queren revoar tanto no mar coma polo ar, e sempre arredor de nòs.