Pasados de frenada

Pasados de frenada

Flamingo - Flamenco común - Greater flamingo
(Phoenicopterus roseus)

Xa fai algunhas semans que foi anunciada na prensa a presenza de un pequeno grupo de Flamingos avistados por distintas zonas da nosa Ría. Dende ese intre, como era de esperar, a curiosidade apoderouse do Retratista repunantiño, iniciando unha xeira de visitas polos distintos esteiros arredor do Complexo intermareal Umia-Ogrobe, por si éses Entes fantásticos revelados polos informativos se nos apareceran por diante para a oportuna sesión fotográfica.

Pois un pouco por teimudos e outro pouco por casualidade non tardamos moito en tropeçar cós desexados espectros, os cales moi plácidamente faenaban no esteiro das Lagoas de Rouxique tentando un servidor achegarse a éles roubándolle milímetros á beira do mar pra gañar ése mísero anaquiño de distancia que mellorase as tomas.

""

Trátase de tres exemplares que deben ser aínda mozos, pois presentan unhas austeras cores grises que resultan moi pobres en comparación coa formosa cor rosada dos adultos, aínda que esas sobrias cores tamén poderían ser produto do tipo de alimento do que se nutren estas aves nas que pra élas son unhas estranas latitudes. Semella que as ricas e farturentas mariscadas polas que o noso País é tan coñecido poden chegar a definir a cromatura do seu plumífero abrigo. De calquera xeito debo dicir que si chamaban a atención non era por isto, senon polo tamaño, moi superior o resto das aves que alí había, polo que supoño que moi cativiños non debían ser.

Non creo que resulte doado explicar cómo puderon chegar aquí éstes tres fenómenos "doutros mundos", a non ser que fose debido a unha inoportuna "pasada de frenada" nas migracións dende África, froito da cal deixaron atrás (bastante atrás) aos seus conxéneres do Centro e o Sur da Península. Bueno, falando mais en serio, hai quen o atribúe a ése condenado cambio climático do que tanto vimos debatindo últimamente e do que cada vez hai menos dúbidas, que tanto está a mudar o clima e, en con él os hábitos vitais de tudo-los seres vivos, incluíndonos a nós mesmos, que ademais somos os grandes culpables de que estea a acontecer.


Vaia, que me dá a min que éstes tres non deben coñecer moi bén o camiño de volta, porque xa levan algún tempo con nós, e a mín hoxe parecéronme moi tranquilos e confiados nas súas faenas "mariscatorias", ata que se deberon aburrir da nósa presenza, porque xusto cando ansiabamos que un golpe de sorte nolos trouxera un pouquiño mais arrente, de repente emprenderon o vóo afastándose aínda mais, có que houbo que dar por rematada ésta inesperada e a un tempo agardada e marabilhosa visita.

Seguiremos ao pé do canón axexando por outra ocasión que na que poidamos restar metros entre ambos que nos concedan un desfrute aínda mais pleno da súa beleza...