O mundo nunha flor

O mundo nunha flor

Nestes derradeiros findes da xa agónica Primavera descobrimos todo un mundo de bichiños, coas súas vidas e dramáticas "relacións sociais" de dispar afectividade, inevitabeis onde se xuntan mais de dous. E todo na íntima profundidade dunha flor cuxo cáliz exerce tanto de bañeira onde se emboldrear de polen, coma de esconderixo no que montar o "hide" pra emboscar a unha confiada presa, un romántico curruncho onde proporse pra facer as beiras a unha turista ou, nos casos mais desesperados, directamente asaltar a unha descoidada amante, que acaso vai alí buscando o mesmo nesta testosterónica estación. E si non, alomenos roubarlle a carteira...

.

.

.

.

.

.

Un corto pero descriptivo álbume de lindos e miudiños bichiños, na maior parte anónimos pra mín, e ós que tampouco lles esixo identificación. Escollo por esta vez o único agasallo da beleza que me espetan nas espontáneas imaxes que sempre lles roubo sen consentimento, e sen tratar de dereitos de imaxe...

Un mundo que nos suxire relativizar a etérea noción do tempo, o tamaño das cousas, a efémera existencia, repetindo no eterno bucle branco e amarelo de dous centímetros cadrados a teimuda continuidade da vida. A fera crueldade da loita pola supervivencia, as gallardas formas e cores,  a milagre da natureza. 

Vaia... todo un mundo nunha flor.

...na mesma flor.

No país das miudanzas existen moitos camiños, xeitos, modos, cores, odios, amores, fames, cariños. Na terra da bicharada todo o rixe o instinto: se non das, és tí que levas, se non comes, és comido. No mundo das luzes puras importa cada ser vivo por formar parte real da nai Natura e os seus ciclos.

Moi obrigado a Dores Lobato por éstes feiticeiros versos, un perfeito xeito de fermosura có que poñer epílogo a ésta nova historia que nos veñen de contar os nosos bichiños de Carreirón.