Señores dos outeiros

Señores dos outeiros

As aves de presa contaxian emocións.
De poderío, de suficiencia...

A mín fascínanme todas as trazas do seu ser, dende a insolencia da súa intimidante mirada, ate o señorial porte da sola presenza pousadas e quedas nun escollido ponto estratéxico, semellando dominar sobradamente todo o que queda por baixo delas.

Todos éses rasgos e actitudes son elementos acaídos pra unha suntuosa imaxe. Ingredientes que, de podelos achegar a tí por medio dun obxetivo, xeneran sensacións con éses e outros calificativos, pois dende a ponta do peteiro ata a derradeira pluma da cola, todo é seducción nestas aves.

Aínda mais emocionante resulta cando, no cumio da túa propia sorte, podes asistir a unha sesión de caza, pois a todo o dito haberá que engadir a maxestuosidade do vóo no caso de uns, ou a imaxinaria liña que coma un mísil trazan noutros velozmente no ceo, agromando o senso de vértigo pola violenta e habilidosa precisión coa que perpetran os asaltos.

O que relatarei eiquí serán as miñas particulares impresións nas historias dalgúns dos encontros con estas maxestuosas aves...

Miñato, Busardo ratonero,
Common buzzard 
(Buteo buteo)

Á volta de Carreirón, pola zona do Muíño do Vento, alí ficaba, quedo nesa postura, así que como non fuxía, decidimos aparcar o coche na beirarrúa, a uns poucos metros dése poste eléctrico. De súpeto, chumpou en picado cara a nós, que ata chegamos a crer que nos atacaba.
Pero non, tiña fixado no punto de mira un furonsiño que ficaba xusto baixo o noso parachoques, polo que dende dentro do automóvil perdémolo de vista por uns instantes, ata saír coa presa inmóvil nas garras. 

A foto da dereita foi tomada no Naso. Non hai imaxe mais descriptiva dos adxectivos cós que vimos de definir ás aves de presa, que a destoutro Miñato na súa atalaia, imperando no seu territorio con hierática e poderosa figura.

Moucho de orellas,
Autillo europeo, Scops owl,
(Otus scops)

Un Moucho de orellas que tiñamos ubicado en Carreirón pola zona da Lagoa. Moitos findes faciámoslle unha visita, pois  tiña fixada a direución postal da súa vivenda no oco do seco tronco dun solitario pino, niño que, con ésas señas era de doada ubicación pra lle facer un seguimento e as fotos que tanto ansiabamos.
Mais por desgraza un día apareceu todo arrincado e tirado polo chan por algún pavero que debeu encetalo e non tiña mellor cousa que facer...

Unha ave que nunca pensamos atopar pola Arousa, pois o mais normal sería dar cun Mouchiño común, cunha presenza mais documentada. Ésta miudiña e bela ave de presa seguramente procuraría outro pino acaso non moi lonxano pra fixar a súa residencia. Porén, trístemente nono volvemos a ver, aínda que tendo en conta as súas magníficas cualidades de camuflaxe, non é de estranar...

Falcón pequeno, Alcotán,
Hobby (Falco subbuteo)

A primeira vez que o vimos, pensei que sería un avistamento único, crendo que a súa presencia entre nós tería sido casual, mais non, xa hai varios anos que mais tarde ou mais cedo prodúcese un novo avistamento, polo que acaso haxa alomenos unha parexa criando.
Tamén tuvemo-la sorte de observalo varias veces en veloces ataques na praia, cazando algunha das limícolas que ó afuciñar pra lograr algún invertebrado, vense sorprendidas pola sombra deste raio con plumas. 

Probablemente o mais colorido da familia dos falcóns. Antes de fuxir dándome ésta bela estampa, aínda tuven ocasión de retratalo mentres escudriñaba o chan en busca de presas.

Éste sí que foi un "momentazo". Enriba dun dos Cóns de Punta Revello había unha ave, que nun principio quixen identificar coma unha Gabota, cousa que sería o mais normal nese sitio.

Falcón peregrino
(Falco peregrinus)

Había unha néboa bastante espesa, e aínda que dende a distancia onde estaba, (Eu diría que mais de 100 metros) non podía concretar o bicho, mais algo lle vín que me deixou cheo de dúbidas, así que, como fago moitas veces, "primeiro disparo, e logo pregunto" pois neste mundo das aves, si fas ó contrario, o mais seguro é que perdas a oportunidade. Así que tirei varias fotos pra ver si había sorte, e na edición e ampliación da foto saír de dúbidas.

E vaia si saín de dúbidas!  ante mín nada menos que un fermosísimo xoven Falcón peregrino, especie nada habitual na Arousa, que intúo estaba descansando de paso a algures, o seu destino definitivo, e extraordinarimente púdose desviar ó medio da Ría. Un dos mellores momentos que me agasallaron tanto a afeizón á fotografía coma os meus fideis bichiños, que de cando en vez che dan semexantes alegrías...

Azor, Goshhawk

(Accipiter gentilis)

Éste tamén foi outro caso pra poñer a proba os reflexos e o "gatillo lixeiro" do dediño do retratista, que dispara antes de preguntar. No intre quedei dabondo convencido de que podía ser un Azor, mais logo de editar e poñer a foto nas redes pra asegurar a identidade da ave, un amigo identificouno como "Tartaraña cincenta", mentras outros confirmaban a miña primeira idea. Ante a dúbida, voume decantar polo Azor, ave que coido resulta mais razonable da nosa zona... A foto non é moi boa, porque, coma tantas veces, foi velo no ceo e no transcurso duns efémeros segundos esfumarse da vista.

Ate o dagora, éste é o ultimo avistamento. Sempre os tuvemos por Gabiáns, pero non. Unha vez mais parece ser que se trata de Azores. Nun roteiro polo Monte escoitamos os chíos dalgunha ave de presa que non paraban asi que nos fumos achegando cada vez mais preto, ata que descobrimos ós nosos pés a zona onde se xuntaban plumas e ósos de aves en distintos montiños. De Peto verde, de Torcaces... Restos inconfundibles de recentes comedelas.

Chegados a onde os chíos se facían mais frecuentes e intensos, a nosa conclusión foi que podía ser unha cría que se decatou da nosa presenza e reclamaba acaso pola dos proxenitores na procura de protección. E non tardou en aparecer éste exemplar, revoando moi baixo nunha actitude ameazante que, teño que recoñecer, intimidoume un pouco.

Mais outra cousa bén distinta é facerlle unha foto, pois os bichos non son parvos, e sempre se poñen a favor do Sol, de xeito que tí case sempre os tés a contraluz. As imaxes que mellor acadei foron éstas que subo eiquí, resultado dun arduo revelado pra "liberar" das sobreexposicións ou das sombras iniciais ésta beleza de bicho.

De momento éstas son as mellores imaxes, ben sexa por únicas, ben por calidade, dignas de subir aquí, dentro da categoría das Aves de presa, mais aínda quedan outras que, na medida en que se me vaian poñendo "a tiro" serán inmovilizadas convintemente néste meu álbume de bichos.