De inspeción

De inspeción

Unha das primeiras visitas programadas para este finde, era a de ir facer unha "inspección de obra" á construcción do vispeiro que temos localizado, por aquelo de comprobar si levan todo en orde: normas de Seguridade, calidade de materiais, permisos do Concello, etc... Todo en regra.
Hai que dicir que dende hai dúas semáns a obra evolúe moi lixeira, non hai mais que comparala con ésta imaxe do primeiro post.
Naquelas fotos podiamos contar escasamente tres ou catro casillas, mais no vispeiro dagora xa son bastantes mais. Estes bichos están entregados á faena, nunca deixan a obra sin xente, habendo sempre varios individuos traballando nela, así que para o vindeiro finde seguro que volven a sorprendernos... (click nas imaxes pra ampliar)

E falando de "apoideos", que polo visto así se denomina a familia na que están integradas as abellas e as vespas, saleume esta bonita macro dun abellón afuciñado nunha flor de campaniña, chuchando goloso o néctar que a pranta lle oferece.
Aproveito a imaxe pra lembrar que os insectos polinizadores están a pasar dende hai uns anos unha época verdadeiramente tráxica, pois estase a producir unha alarmante mortalidade délas sen que os científicos dean atopado a causa. Pode ser polos pesticidas, por fungos, disque tamén poder ser por bacterias, un misterio. O caso é que a cousa xa preocupa seriamente ás autoridades polo que a Union Europea vén de prohibir unha longa lista de insecticidas. Sen abellas non hai plantas, e sin éstas a vida na terra sería inviable. Vaia, que xa agora somos no planeta xente de mais a papar, que si nos faltan as abelliñas, imos fod..os. :(
Polo que a mín respeita, aínda que só sexa polas bonitas fotos que nos regalan, xa vale a pena terlle un pouquiño de admiración.

Lagartixa de Bocage
(Podarcis bocagei)

Ben, seguimos coas visitas previstas, e achegámonos a un dos "rueiros" por onde habitan os espectaculares Arnaus, mais nesta ocasión non apareceu ningún. Temo que sairan tamén de vacacións, pois por alí o único que asomaron brincando de pedra en pedra foron un par de lagartixas ("de Bocage" parece que se chaman" véñoo de consultar na web).

Disimuladamente, coma se elas non estuveran xa de volta e media dos meus movementos, tentei atrapalas no sensor da cámara, e acadei estas boas imaxes, que debo agradecer ó Deus Sol, que nos brinda nesta época do vran algúns días de boas condicións de luz para os retratistas de bichiños. Son uns animaliños pequenos e moi áxiles que se peneiran por entre os ocos das pedras, o que aliado ó seu escaso tamaño e movemento contínuo, convérteos en elementos bastante difíciles de retratar.

Tordo común (Turdos philomelos)

E cando xa, usando un termo mariñeiro moi nóso  "volviamos pa terra", atopamos arrentiña das vallas da entrada, nada menos que éste bonito Tordillo que, cun insecto que aferraba no peteiro debatíase con él en forte loita a golpes contra o chan e, aínda que o tentei, non puden inmortalizalo aquí. Desta volta a calidade da foto non é tan óptima coma outras, mais foi a mellor posible. Contrastaba moito á luz do fondo, que me deixou a foto un chisco sobre-exposta. É unha imaxe singular pra min , pois é a primeira vez que teño ocasión de retratar a este bonito paxaro, a pesares de ser habitual dabondo, según teño lido por aí.
Cómo sería de casual a foto, que cando lle disparei  teño que recoñecer que pensei que era un Melro.

Xílgaro (Carduelis carduelis)

Como espectacular epílogo desta entrada do blog, poñemos éste exemplar de Xílgaro, unha especie que sempre deslumbra có seu espectacular colorido. Éste veunos face-la despedida indo xá pola rotonda das vallas.
Un dos paxariños mais vistosos que podemos ver pola Arousa, sen entrar a avaliar se hai algún mais bonito que outro, que o dubido...
Porén, e sen desmerecer a ningún dos meus bichiños, hai que recoñecer que os Xílgaros teñen unha estampa de moita beleza, a mesma que lle proporciona a peculiar e maravillosa combinación da variedade de cores que percorren o seu miudiño corpo.

Rematamos. Semella que neste finde ficou o listón un pouco alto de máis. Vai ser difícil superar esta beleza, pero non imposible. De certo que prá vindeira entrega os nosos bichiños de Carreirón téñennos gardadas mais fotos espléndidas.