O primeiro finde pró Blog

O primeiro finde
pró Blog

Hoxe imos dar inicio a este blog có que, aproveitando a miña afección pola fotografía, únicamente pretendo deixar retratada a nosa Arousa nas mais diversas facetas, aínda que primordialmente gostaríame darlle un protagonismo moi especial á natureza da nosa Illa, e nomeadamente ós meus "bichiños de Carreirón", que tantas satisfaccións me levan dado e séguenme a dar, agasallándome en cada volta que damos por alí con eses "trofeos" pra mín tan prezados, en forma de fotografías cós que volvo prá casa entusiasmado, o mesmiño, supoño, que cando un cazador consegue os seus, aínda que os meus "disparos" resultan afortunadamente moito menos perigosos que os que se prodigan nesa outra afición da que teño que recoñecer que non comparto nadiña.

En fin, que pra emprezar teño no menú unhas fotos que tirei neste fin de seman, o primeiro finde có que encetamos tamén o vran deste ano, o cal coido que vai ser especial en comparación cós de anos precedentes, pois debido á abondosa colección de "calamidades" que trouxo éste pasado inverno en forma de temporais e choivas pra dar e agasallar, resulta que nos atopamos cáseque no mes de Xullo coa Lagoa de Carreirón prácticamente a rebosar de auga, o que lle confire unha capacidade de albergar e xerar bichiños moito mais outa que cando non hai tanta.

Cértamente, durante os derradeiros meses ven sendo moi sinxelo atopar mergullóns, galiñas, patos, rascóns, etc., por suposto coas súas crías, que sempre son un estupendo síntoma da boa saúde dun humedal, aínda que sexa tan pequeniño e especial coma ése noso tesouro que temos ó Sur da Arousa.

Rascón - Water rail (Rallus aquaticus)

Pra empezar teño a foto deste inmaturo de Rascón que, excesivamente confiado, lonxe de se asustar e poñer terra por medio como adoitan facer habitualmente para desgraza da miña condición física, alí estaba, á beira do camiño, sen inmutarse o mais mínimo, a pesares do grande ruído que estaba eu a provocar cós meus torpes movementos provocados pola emoción de tan inesperado "momentaso". Digo que debe ser inmaturo, porque os adultos teñen o peteiro cunha forte e vistosa cor bermella, e éste non loce aínda esa pigmentación. Por desgraza non saleu das sombras e ésta foto é do mellor que puden acadar. (Xa te enjancharei a xeito outro día...)

E agora van estas dúas imaxes, ás que só separa un día de diferencia, nas que se aprecia o xeito tan lixeiro de traballar que teñen éstas Vespas na re-construcción do vispeiro, o que me enche de ledicia, pois axiña vano a ter listo pra incubar a próxima xeración. Teño que dicir que o venres levamos un disgusto moi grande, pois o vispeiro que estabamos acostumados a ver, de repente "desapareceu" sen se albiscar migallas dél arredor. Non sei si se desprendería accidentalmente por algunha causa natural ou foi obra dalgún "pavero" deses que semella que desfrutan destruíndo o que se lle vai poñendo por diante, e que, por certo adoitan ter bastante boa sorte protexendo a súa impunidade...
Eu, que son moi mal pensado, decántome polo segundo. En calquera caso, as obras semella que progresan aceleradamente, e pronto teremos outro vispeiro coma o desaparecido.

Bueno, como dicía o outro, "pa empezar está ben". Por suposto que teño mais fotos, pero coido que será mellor nonas subir todas xuntas, senon ir escollendo as mellores de cada evento semanal, e así non esgotar tampouco os meus limitados recursos narrativos pra non aburrir ós sufridos leitores. O camiño pode ser longo, así que convén ir paseniño e ir facendo algo con xeito, como din sabiamente os nosos abós...